لوله گذاری زود هنگام تراشه با شل کننده عضلانی غیر دپلاریزان و اضافه دوز تیوپنتال سدیم

سابقه و هدف: مهمترین وظیفه متخصص بیهوشی حصول راه هوایی مطمئن در کوتاهترین زمان است. با توجه به وجود موارد متعددی که در آنها منع مصرف ساکسینیل کولین وجود دارد و لوله گذاری تراشه توسط یک شل کننده غیر دپلاریزان پس از 4 دقیقه صورت می گیرد که در مورد اورژانس زمان زیادی محسوب می شود. در این مطالعه با تزریق 20% اضافه دوز تیوپنتال سدیم و دوز معمولی آتراکوریوم این زمان تاخیری به 30 ثانیه کاهش داده شده است. مواد و روش ها: در این بررسی 100 بیمار با کلاس یک انجمن متخصصین بیهوشی آمریکا در محدوده سنی 45-15 سال، بطور تصادفی به دو گروه 50 نفری تقسیم شدند. در گروه شاهد پس از پره مدیکاسیون، آتراکوریوم 0.6mg/kg و سپس تیوپنتال 5mg/kg داده و لوله گذاری پس از 4 دقیقه تهویه بیمار انجام شد در گروه مطالعه پس از پره مدیکاسیون مشابه و آتراکوریوم مساوی، تیوپنتال سدیم با 20% اضافه دوز تزریق شده و لوله گذاری تراشه 30 ثانیه بعد انجام شد. ضربان قلب و فشار خون در دقایق صفر (پایه)، پس از پره مدیکاسیون، پس از القای بیهوشی، بعد از لوله گذاری تراشه و 5 دقیقه بعد به همراه بررسی کیفیت لوله گذاری و تحمل لوله اندازه گیری و ثبت شد و با استفاده از تست های آماری ANOVA و t-test repeated measure و X² آنالیز شدند. یافته ها: در این مطالعه فشار خون سیستولی و دیاستولی پس از القای بیهوشی در هر دو گروه کاهش و ضربان قلب افزایش داشته است. علیرغم شدیدتر بودن تغییرات فشار خون در گروه مطالعه این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبوده است. 92 درصد بیماران در گروه مورد و 96% در گروه شاهد لوله گذاری بسیار آسان و آسان داشته اند که تفاوت معنی داری نداشتند. میزان عدم تحمل لوله در گروه مورد 20% و در گروه شاهد 12% بوده که اختلاف آماری معنی دار نبوده است. نتیجه گیری: تاخیر 4 دقیقه ای لازم برای لوله گذاری توسط آتراکوریوم را می توان با اضافه دوز تیوپنتال به 30 ثانیه کاهش داد تا هم به عنوان جایگزینی برای بیمارانی که نیاز به لوله گذاری سریع تراشه دارند ولی منع مصرف ساکسینیل کولین دارند، بکار برد و هم عوارض تهیه دراز مدت ریه ها با ماسک و بگ بیهوشی (مانند اتساع معده و استفراغ) را کاهش داد.